Αποτίουμε, σήμερα, φόρο τιμής σε ένα φλογερό πατριώτη, σ' ένα ασυμβίβαστο δημοκράτη, σε ένα ανυπότακτο αγωνιστή, σ' ένα γενναίο, ριψοκίνδυνο, ρωμαλέο και ανεπιτήδευτο μαχητή.

Η αποδιδόμενη τιμή στον Σάββα Σάββα είναι τιμή και προς όλους τους δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στην ώρα του καθήκοντος.

Ο αείμνηστος Σάββας Σάββα χαρακτηρίζετο από ευστροφία, τιμιότητα και βαθιά προσήλωση στο καθήκον και στην ηθική. Αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με τη σκληρή δουλειά του τον οδήγησαν στη θέση του Προϊστάμενου του Ταμείου Θήρας. Θέση την οποία υπηρέτησε με συνέπεια και αντικειμενικότητα, αλλά ταυτόχρονα με αγάπη και πάθος προς αυτό που έκανε.

Οι έννοιες της ισονομίας, και της αντικειμενικότητας υπήρξαν οι απαρασάλευτες βάσεις και οι κατευθυντήριες αρχές του. Γι΄ αυτό κέρδισε την εκτίμηση και το σεβασμό όλων. Πρώτα απ΄όλα του προσωπικού του Ταμείου Θήρας, οι οποίοι του ανταπόδωσαν την αγάπη και την εκτίμηση που τους έδειξε. Ταυτόχρονα, ο Σάββας κέρδισε την εκτίμηση και το σεβασμό και όλης της κοινωνίας, ειδικότερα της μεγάλης ομάδας των κυνηγών, ακόμη κι εκείνων που κατά καιρούς διαφώνησαν με κάποιες αποφάσεις του.

Ο Σάββας γεννήθηκε το 1947, στο χωριό Τρυπημένη της Επαρχίας Αμμόχωστο. Ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας αγροτικής οικογένειας με ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και ιδανικά, με αγάπη και σεβασμό προς τη φύση.

Από μικρό παιδί και στη συνέχεια νεαρός στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, αλλά και μεταγενέστερα ως φοιτητής στη Γεωπονική και Δασολογική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ξεχώρισε για τη δίψα του για μόρφωση καθώς και για τις ηγετικές και οργανωτικές του ικανότητες.

Τον Ιούλιο του 1974 η φοβερή τραγωδία με τον πόλεμο, την καταστροφή, την προσφυγιά, τους σκοτωμένους, τους αγνοούμενους, επηρέασε, μαζί με την υπόλοιπη Κύπρο και την οικογένεια του Σάββα Σάββα. Ο Σάββας κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη με την πρώτη ευκαιρία στο νησί για να βοηθήσει όσο μπορούσε την πατρίδα του, αλλά και για στηρίξει σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές την οικογένεια του. Το 1975 όλη του η οικογένεια εγκαταλείπει την Κύπρο και συγκεντρώνεται στη Θεσσαλονίκη, κοντά στον Σάββα, που αποτελεί πλέον το μοναδικό της στήριγμα.

Το 1978, παρόλο που στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αρχίζει να προδιαγράφεται μια αξιοζήλευτη ακαδημαϊκή καριέρα μπροστά του, ο Σάββας Σάββα καθοδηγούμενος από τη αγάπη του για την Κύπρο, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και αναλαμβάνει τη θέση του Επαρχιακού Λειτουργού της Υπηρεσίας Θήρας Λεμεσού. Από τη θέση αυτή ο Σάββας Σάββα ξεδιπλώνει τις γνώσεις, το χαρακτήρα και την ευσυνειδησία του με αποτέλεσμα να κερδίσει την εκτίμηση των προϊσταμένων του, το σεβασμό των υφισταμένων του, αλλά και την αγάπη του απλού πολίτη κυνηγού.

Όλες αυτές οι άοκνες προσπάθειες του Σάββα Σάββα για προστασία της άγριας ζωή της Κύπρου και για αναβάθμιση του έργου της Υπηρεσίας Θήρας, που μεταγενέστερα εξελίχθηκε στο Ταμείο Θήρας ανταμείφθηκαν το 1997, όταν η Διαχειριστική Επιτροπή του Ταμείου Θήρας τον διόρισε στη θέση του Προϊστάμενου της Υπηρεσίας.

Από τη θέση αυτή ο Σάββας Σάββα, ως ηγετική φυσιογνωμία και καθοδηγητής, κατάφερε να αναβαθμίσει το Ταμείο Θήρας και να το καταξιώσει στη συνείδηση του απλού πολίτη ως την Υπηρεσία του Κράτους που διαχειρίζεται και προστατεύει την άγρια πανίδα της Κύπρου.

Ο Σάββας Σάββα κατάφερε να αντεπεξέλθει μέσα από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Με οξυδέρκεια, σωστή κρίση, διορατικότητα, και ταυτόχρονα θάρρος και ψυχραιμία διαχειρίστηκε με αποτελεσματικότητα πολλές δύσκολες περιπτώσεις. Αυτά τα χαρίσματα της προσωπικότητας του αναδείχθηκαν μέσα από τις δύσκολες αποφάσεις που έλαβε σε κρίσιμες στιγμές. Ο Σάββας δεν ήταν άνθρωπος μόνο των λόγων. Έπαιρνε πάντα την πρωτοβουλία και το ρίσκο της υλοποίησής των αποφάσεων του, αλλά και την ευθύνη των τυχόν λαθών. Ούτε κρυβόταν, ούτε έπαιζε με τις τύχες και το μέλλον του προσωπικού και της Υπηρεσίας της οποίας προΐστατο.

Ο άνθρωπος Σάββας Σάββα διαπνέετο από βαθιά προσήλωση στη Δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Και υπήρξε, με τη ζωή και τα έργα του υπέρμαχος και προασπιστής αυτών των αρχών.

Η σεμνότητα, η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια και η παλικαριά αποτελούσαν την κορωνίδα των πολλών αρετών του. Η ζωή του ολόκληρη, κινήθηκε και καθοδηγήθηκε μέσα σ΄ αυτές ακριβώς τις αρετές.

Ο Σάββας Σάββα ήταν ένας άντρας που άφησε στο πέρασμά του τη δική του σφραγίδα. Τη σφραγίδα της προσήλωσης σε αρχές του. Τη σφραγίδα της αξιοπρέπειας και της παλικαριάς. Τίμησε και κόσμησε όλες τις θέσεις που η πολιτεία του εμπιστεύτηκε.

Το σημερινό μνημόσυνο του αείμνηστου Σάββα Σάββα, όπως και κάθε μνημόσυνο στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους σε ώρα καθήκοντος , πέρα από τον οφειλόμενο φόρο τιμής, λειτουργεί και ως μοχλός αφύπνισης της συλλογικής μας συνείδησης, και τονώνει τη μνήμη μας ενάντια στη λήθη για ανθρώπους και γεγονότα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε.

Ο Σάββας έφυγε ένα ανοιξιάτικο πρωινό. Μας άφησε όμως πίσω του τη σφραγίδα και την κληρονομιά του που πλουτίζει και αναβαθμίζει αυτό τον τόπο, και όλους εμάς που ζούμε σ΄αυτόν, Ο Σάββας μας άφησε ως παράδειγμα φωτεινό και διαχρονικό τις αρετές και τις αρχές του αλλά και τον τρόπο που έμπρακτα τις υπηρέτησε.
Όσα μνημόσυνα κι αν τελέσουμε, όσους λόγους και ποιήματα κι αν διαβάσουμε για να εξυμνήσουμε τον αγώνα και τη θυσία του, τότε μόνο θα είμαστε σωστοί απέναντι του αν μιμηθούμε το δικό του παράδειγμα και τις δικές του αρχές.

Η μνήμη του Σάββα θα είναι αιώνια, γιατί αιώνιες είναι και οι αρετές που τον διέκριναν. Αιώνιες και πανανθρώπινες είναι και οι αρχές και οι αξίες, που ο Σάββας υπηρέτησε με πίστη και με συνέπεια.