mtcw


Σεβαστοί πατέρες,
Αδελφοί Ελλαδίτες,
Συμπατριώτες Κύπριοι,

Με αισθήματα συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας, βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι στον ιερό τούτο χώρο για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς της αντίστασης κατά του προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1974 και της βάρβαρης τούρκικης εισβολής που ακολούθησε. Μνημονεύουμε και αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία και για την ελευθερία.

Μνημονεύουμε και τιμούμε όσους δεν συμβιβάστηκαν με τη δικτατορία, όσους δεν προσκύνησαν τη χούντα, όσους στήριξαν τη δημοκρατία, την κυπριακή πολιτεία και τον εκλεγμένο Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Μνημονεύουμε και τιμούμε όσους αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα, σε ένα άνισο και προδομένο αγώνα. Σε ένα αγώνα που μπορεί να μην έσωσε την Κύπρο, διέσωσε όμως την αξιοπρέπεια και της Κύπρου, αλλά και του έθνους ολόκληρου.

Τιμούμε και μνημονεύουμε τα παιδιά της Κύπρου, αλλά και τα παιδιά της Ελλάδας που έδωσαν τη ζωή τους για την τιμή και για την πατρίδα.
Τιμούμε όλους αυτούς τους ήρωες, και κάνομε ταυτόχρονα μια νοερή διαδρομή, στην πρόσφατη ιστορία της μικρής μας πατρίδας.

Μια ιστορία γεμάτη από ηρωικά γεγονότα, αλλά και από προδοσίες, ανατροπές και εγκλήματα.

Οφείλομε να θυμούμαστε όλα αυτά τα γεγονότα, γιατί η Κύπρος παραμένει ακόμα ημικατεχόμενη, και γιατί οι αγώνες και οι θυσίες των παιδιών του λαού μας παραμένουν ακόμα αδικαίωτες.

Οφείλομε να θυμούμαστε γιατί ο αγώνας συνεχίζεται, και γιατί σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να κτίσουμε τη λαϊκή ενότητα, που είναι απολύτως αναγκαία για την εθνική μας επιβίωση. Μια ενότητα που για να είναι ουσιαστική θα πρέπει να θεμελιωθεί στην κοινότητα στόχων και επιδιώξεων. Που με τη σειρά της για να υπάρξει, θα πρέπει να πηγάζει από μια κοινή αντίληψη και κατανόηση των πραγματικών ιστορικών και πολιτικών δεδομένων που προδιέγραψαν τη γένεση και την εξέλιξη του κυπριακού προβλήματος, αλλά και που προδιαγράφουν τις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις του.

Ο Κυπριακός λαός, για 35 χρόνια σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου με υπομονή, θάρρος και εγκαρτέρηση.

Μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, να δημιουργήσει ξανά και να στηρίξει το Κυπριακό κράτος. Σήμερα η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και μπορεί να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. ΄Ομως, οι πληγές της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής παραμένουν ακόμα ανοικτές. Και με ανοικτές αυτές τις πληγές, ο λαός μας αναζητά την πορεία της δικαίωσης που οδηγεί σε λύση του Κυπριακού.

Ο λαός μας ενδιαφέρεται για λύση το συντομότερο δυνατό. Μια λύση που να έχει τα εχέγγυα ότι θα αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου. Που δεν θα τη σκιάζει η καταθλιπτική κηδεμονία της Τουρκίας. Μια λύση δημοκρατική, που να στηρίζεται στο Διεθνές και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπήρξε ένα ράπισμα κατά της κατοχής, της παρανομίας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων των Κυπρίων ως ευρωπαίων πολιτών.

Η απόφαση αυτή δικαιώνει την πλευρά μας. Δικαιώνει τις θέσεις μας, δικαιώνει τις προσπάθειες μας για μια λύση που να στηρίζεται χωρίς παρεκκλίσεις στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Μια λύση που να διασφαλίζει και να κατοχυρώνει τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας.

Δίνουμε σήμερα το μήνυμα προς όσους ενδιαφέρονται για τη λύση, προς όσους ενδιαφέρονται για τη διαμόρφωση συνθηκών ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή ότι οφείλουν να στραφούν προς την πλευρά της Τουρκίας. Ιδιαίτερα φέτος που είναι η χρονιά που θα κριθεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Θα πρέπει να της δοθεί το μήνυμα ότι δεν είναι δυνατή η απρόσκοπτη εξέλιξη αυτής πορείας χωρίς την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της. Υποχρεώσεων απέναντι στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αλλά και απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν μπορεί να είναι δυνατή η οποιασδήποτε μορφής ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας χωρίς τον τερματισμό της παράνομης στρατιωτικής κατοχής της Κύπρου.

Ταυτόχρονα καλούμε την Τ/Κ ηγεσία να ανταποκριθεί κατά τρόπο ουσιαστικό και θετικό στις έντιμες και ειλικρινείς προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια που στόχο έχουν να διαμορφωθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, οι οποίες θα ανοίξουν το δρόμο για τη λύση. Θα ανοίξουν το δρόμο για επανένωση της πατρίδας μας. Θα ανοίξουν το δρόμο για μια κοινή πατρίδα και ένα κοινό μέλλον για όλους τους Κυπρίους.

΄Εχουν ήδη κλείσει 10 μήνες από την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη, υπό την αιγίδα του Γ.Γ των Ηνωμένων Εθνών.

Πρέπει με κάθε παρρησία να πούμε πως, έστω και αν έχουν γίνει κάποια βήματα προς τα μπρος, η μέχρι τώρα τουρκική στάση, η εμμονή τους σε διαιρετικές θέσεις και η έλλειψη της ανάλογης προς την πλευρά μας καλής θέλησης δεν μας αφήνει μεγάλα περιθώρια για να τρέφουμε ιδιαίτερη αισιοδοξία.

Παρ΄όλα αυτά, παρ’ όλη την απογοήτευση μας εμείς δεν εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα για αποφυγή της οριστικής διχοτόμησης της πατρίδας μας. Δεν υποβαθμίζουμε και δεν διαγράφουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην ιστορία μας, απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στις επόμενες γενιές.

Με επίγνωση των τραγικών συνεπειών της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από του να συνεχίσουμε ενωμένοι τον αγώνα για μια ελεύθερη πατρίδα, για μια επανενωμένη Κύπρο, κοινή πατρίδα για όλους τους Κυπρίους.

Χωρίς ποτέ ασφαλώς να ξεχνούμε πως η ουσία του προβλήματος είναι η τουρκική κατοχή, η παρουσία χιλιάδων ξένων κατοχικών στρατευμάτων και παράνομων εποίκων στον τόπο μας. Και δεν νοείται λύση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού.

Είμαστε σίγουροι, πως ο αγώνας μας θα δικαιωθεί. Γιατί είναι δίκαιος. Γιατί στηρίζεται σε αρχές. Γιατί τον στηρίζουν οι απανταχού ελεύθεροι λαοί και οι ελεύθεροι άνθρωποι.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
΄Ελληνες Κύπριοι και ΄Ελληνες της Ελλάδας,

Τιμώντας σήμερα τη μνήμη των ηρώων του 1974, θυμόμαστε και τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς όλων των αγώνων του λαού μας. Με φορτισμένες μνήμες Με οράματα τραυματισμένα. Μέσα στη δίνη της ανατροπής αξιών. Κάτω από το ασήκωτο βάρος της διχοτόμησης και της κατοχής. Με τους πρόσφυγες μας να πεθαίνουν με το νόστο του γυρισμού. Με τους συγγενείς των αγνοουμένων να περιμένουν με καρτερία την εξακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους. Με τους εγκλωβισμένους να μας θυμίζουν καθημερινά τις ενοχές και τις ευθύνες μας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι εθνική αναγκαιότητα να αντλήσουμε από τη θυσία των μαρτύρων και ηρώων του λαού μας και να επαναπροσδιορίσουμε το δικό μας καθήκον. Με γνώση και της ιστορικής αλήθειας και με επίγνωση του χρέους να συνεχίσουμε τον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.

Αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλουμε στη μνήμη των πεσόντων που τιμούμε σήμερα. Αυτό μόνο θα δικαιώσει τη θυσία των παιδιών της Κύπρου και της Ελλάδας.

Τιμή και δόξα σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.