Λεμεσός , 26 Μαρτίου 2008 ώρα 7.00
«Πολιτιστικό Λουκής Ακρίτας» ΣΠΕ -ΜΟΡΦΟΥ
Είναι με ιδιαίτερη χαρά που αποδέχτηκα την πρόσκληση σας για να χαιρετήσω την εκδήλωση αυτή που διοργανώνει ο πολιτιστικός όμιλος «ΜΟΡΦΟΥ» ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής, προς δύο αθανάτους ήρωες της Πατρίδας μας, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τον Γρηγόρη Αυξεντίου.
Επιτρέψετε μου πρώτα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τα μέλη του Ομίλου και να σας συγχαρώ για την μακρά και σημαντική πολιτιστική και κοινωνική δράση σας.
Στην ιστορική πορεία κάθε λαού καταγράφονται σημαντικά γεγονότα και ξεχωριστοί άνθρωποι.
Υπάρχουν γεγονότα που ξεχωρίζουν για τη σημασία και το περιεχόμενο τους, γεγονότα που σφραγίζουν την μετέπειτα εξέλιξη των λαών.
Σε κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που με τις πράξεις τους ξεχωρίζουν. Ξεχωρίζουν για το μεγαλείο της ψυχής ,τα ιδανικά, τις αξίες και την αυτοθυσία τους.
Τέτοιοι ξεχωριστοί άνθρωποι είναι και οι δύο ήρωες μας που τιμούμε απόψε. Τιμούμε δύο ξεχωριστές φυσιογνωμίες μιας από τις σημαντικότερες περιόδους της σύγχρονης Κυπριακής ιστορίας.
Ο αγώνας του 1955-59 ήταν ένας λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στην πανίσχυρη αποικιοκρατική δύναμη της Βρετανίας η οποία αρνείτο να αναγνωρίσει το δικαίωμα της ελευθερίας και να παραχωρήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στο Κυπριακό Λαό.
Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να καταστείλουν τον αγώνα, φυλακίσεις βασανιστήρια εξορίες και απαγχονισμούς.
Οι νέοι της Κύπρου πολέμησαν για την ελευθερία, αψήφησαν το θάνατο και έγραψαν χρυσές σελίδες στην Κυπριακή Ιστορία.
Ο Ευαγόρας, ήταν δεν ήταν 19 χρόνων όταν βάδιζε προς την αγχόνη τα τελευταία βήματα της ζωής του.
Τον Ιούνιο του 1953, ξυπνά για πρώτη φορά στη ψυχή του Ευαγόρα το πνεύμα της αντίστασης. ΄Οταν οι ΄Αγγλοι σχεδίαζαν τους μεγάλους εορτασμούς για την στέψη της βασίλισσας και σημαιοστόλιζαν την Πάφο, ο Ευαγόρας, δεν άντεξε να βλέπει στα Ιωνικά Προπύλαια του σταδίου της πόλης να κυματίζει η Βρετανική σημαία και την κατεβάζει.
Με την έναρξη του αγώνα ο Ευαγόρας συμμετέχει σε επιχειρήσεις δολιοφθοράς και ανατινάξεις κυβερνητικών κτιρίων στη Πάφο. Πρωτοστατεί σε διαδηλώσεις, ρίψεις φυλλαδίων και αναγραφή συνθημάτων και ένα πρωινό συλλαμβάνεται σε μια διαδήλωση. Κατηγορείται για οχλαγωγία, ορίζεται ημέρα της δίκης, είναι σίγουρος ότι θα φυλακιστεί και αποφασίζει να ενταχθεί στις αντάρτικες ομάδες που δρούσαν στα βουνά της Πάφου.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 όταν η ομάδα του που μετέφερε οπλισμό για τον αγώνα, πέφτει σε ενέδρα, ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται και κακοποιείται βάναυσα.
Με συνοπτικές διαδικασίες του απαγγέλλεται κατηγορία, οδηγείται στο Δικαστήριο και στις 25 Φεβρουαρίου 1957 καταδικάζεται σε θάνατο.
Στις 14 Μαρτίου 1957, ο 19χρονος Ευαγόρας οδηγείται με το χαμόγελο στα χείλη στην αγχόνη. Και στην αθανασία.
Σε μια παράλληλη διαδρομή βρίσκεται ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο σταυραετός του Μαχαιρά. Ο προωοήρωας της Κύπρου.
Ο Γρηγόρης ήταν ένα 29χρονο παλληκάρι όταν επέλεξε τον ηρωικό θάνατο σε μια μάχη άνιση και σκληρή.
Έπικηρυγμένος και προδωμένος ο Γρηγόρης Αυξεντίου πολέμησε στα βουνά του Μαχαιρά αρνούμενος να παραδοθεί στην πανίσχυρη αυτοκρατορία. Είχε επιλογή να υποκύψει και να σώσει τη ζωή του. ΄Ομως ο Γρηγόρης σήκωσε απάνω του την περηφάνεια ενός ολόκληρου λαού, και προτίμησε να παραθοθεί στις φλόγες. Ελεύθερος κι’ αθάνατος.
Σήμερα τιμούμε τον Γρηγόρη Αυξεντίου και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και αποτίουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στον αγώνα και την θυσία τους. Μαζί με τους δύο ήρωες μας τιμούμε όλους όσοι θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της μικρής μας πατρίδας. Τους πολλούς, ανώνυμους και επώνυμους ανθρώπους που έγραψαν με το αίμα τους λαμπρές σελίδες στην ιστορία μας. Ο αγώνας και η θυσία τους, οι αξίες και τα ιδανικά τους, δεν μας δίνουν το δικαίωμα να τους σβήσουμε από την μνήμη μας..
Καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα που εκείνοι χάραξαν με το ίδιο σθένος, την ίδια αποφασιστικότητα μέχρι την ημέρα της δικαίωσης και της ελευθερίας της πατρίδας μας.
Με επίγνωση των τραγικών συνεπειών, που προκάλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή και η κατοχή, δεν έχουμε άλλη επιλογή από να συνεχίσουμε ενωμένοι τον αγώνα για μια ελεύθερη πατρίδα, για μια επανενωμένη πατρίδα, μια κοινή πατρίδα για όλους τους Κυπρίους.
Κανένας από μας, δεν νομιμοποιείται να εγκαταλείψει τον αγώνα. Τον αγώνα για μια λύση βιώσιμη και λειτουργική. Λύση που θα βασίζεται στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε και στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, χωρίς εποίκους, χωρίς επεμβατικά δικαιώματα.
Μια λύση που να διασφαλίζει τα βασικά δικαιώματα και ελευθερίες όλου του λαού μας.
Μόνο τότε θα εκπληρώσουμε το χρέος μας στους Αθάνατους ήρωες μας.
Μόνο τότε θα δικαιωθεί ο Ευαγόρας και ο Γρηγόρης.