mtcw


Ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων κ. Τάσος Μητσόπουλος εκφώνησε σήμερα τον επιμνημόσυνο λόγο στο εθνικό μνημόσυνο των ηρώων και αγνοουμένων της κοινότητας Επτακώμης, στον Άγιο Θωμά Λεμεσού.

Ο κ. Υπουργός ανέφερε:

«Με αισθήματα δέους, βαθιάς συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας μαζευτήκαμε σήμερα στον ιερό ετούτο χώρο για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής και να εκφράσουμε τον προσήκοντα σεβασμό στους ήρωες της Επτακώμης που θυσιάστηκαν στον βωμό της ελευθερίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας.

Σήμερα οι θύμισες μας γυρίζουν πίσω στις ένδοξες στιγμές της ιστορίας μας. Τότε που η απαράμιλλη τόλμη, η αποφασιστικότητα, το εθνικό φρόνημα και το ψυχικό σθένος του κυπριακού λαού αναμετρήθηκαν με την κατακτητική μανία και τη βαρβαρότητα του Τούρκου εισβολέα. Ανατρέχουμε με ανυπόκριτη ευλάβεια και κατάνυξη στις χρυσές αυτές σελίδες του ηρωισμού και της ανδρείας και με αίσθημα ευθύνης αναλογιζόμαστε το βαρύ φορτίο που η κυπριακή ιστορία έχει αποθέσει στα χέρια μας για συνέχιση του αγώνα τιμής και εθνικής αξιοπρέπειας μέχρι την τελική δικαίωση και αποκατάσταση της ακεραιότητας της πατρίδας μας.

Μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα, μακριά από τις πατρογονικές εστίες της γενέθλιας γης, τους ήρωες και τους πεσόντες της κοινότητας Επτακώμης Αμμοχώστου, τους στρατιώτες Ανδρέα Αυξεντίου και Μάρκο Μάρκου, και αναπέμπουμε δέηση υπέρ της ανεύρεσης των αγνοουμένων αδελφών μας που τα ίχνη τους χάθηκαν μέσα στη δίνη και τη λαίλαπα του πολέμου.

Ο Ανδρέας Αυξεντίου υπηρετούσε στο 201 Τ.Π. και στις 14 Αυγούστου βρισκόταν στην περιοχή του λιμανιού της Αμμοχώστου. Τα λείψανά του ανευρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA και καταδείχθηκε ότι άφησε την τελευταία του πνοή μετά από άγριο και απάνθρωπο ξυλοδαρμό.

Ο Μάρκος Μάρκου, που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, έπεσε ηρωικά από πυρά της τουρκικής αεροπορίας κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου της τουρκικής εισβολής.

Μνημονεύουμε, παράλληλα, σήμερα τον δολοφονηθέντα Χαράλαμπο Αγαπίου ο οποίος, όντας παράλυτος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δολοφονήθηκε άνανδρα από Τούρκους στρατιώτες πάνω στο αναπηρικό του τροχοκάθισμα. Η δολοφονία του Χαράλαμπου Αγαπίου έδωσε το έναυσμα στους κατοίκους του χωριού να εγκαταλείψουν τον Οκτώβριο του 1976 το χωριό τους και να μεταφερθούν στις τουρκοκυπριακές κοινότητες του Αγίου Θωμά και Πλατανίσκιας που μέχρι τότε ήταν εγκαταλελειμμένες.

Μνημονεύουμε σήμερα τους Αδάμο Σεργίου, Γεώργιο Κασιούρη, Γιάννη Γερολέμου, Κυριάκο Πιέρου, Λεόντιο Χριστοφή, Χαράλαμπο Μιχαήλ και Δημήτρη Χαραλάμπους που εκτελέστηκαν από τους Τούρκους το 1974 και τα οστά τους ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο.

Παράλληλα, απευθύνουμε δέηση για την ανεύρεση των αγνοουμένων της κοινότητας Επτακώμης: Του Ανδρέα Κωνσταντίνου, της Αναστασίας Άσπρου, του Αντώνη Κόνη, του Βασίλη Γιαννάκκα, του Γιάννου Λάμπρου, του Δημήτρη Σπύρου, του Λουκά Κυριάκου και του Μιχάλη Σιαλούνα, των οποίων η τύχη αγνοείται από το 1974.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Τριάντα εννέα χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα που ανεξίτηλα σημάδεψαν την πατρίδα μας, οι μνήμες μας όχι μόνο δεν αλλοιώνονται, αλλά παραμένουν ολοζώντανες περιμένοντας καρτερικά τον εξαγνισμό τους. Η ιστορία μας δεν παραχαράσσεται και η ψυχή μας, η ψυχή της πατρίδας μας, ζητά επιτακτικά δικαίωση. Οι τραγικές συνέπειες των τουρκικών μεθοδεύσεων αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση μιας ανοικτής πληγής στο σώμα της Κύπρου που αναντίρρητα επιτάσσει τη συνέχιση του αγώνα για απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Η απόδοση της οφειλόμενης τιμής αποτελεί ελάχιστη πράξη χρέους προς όσους αυτοβούλως προέταξαν τη λεβεντιά της ψυχής τους απέναντι στην κατακτητική μανία του Τούρκου εισβολέα. Οι θυσίες των παλικαριών μας, που πίστεψαν στην ελευθερία και δεν δίστασαν να αντισταθούν με κάθε τίμημα σε όσους την επιβουλεύθηκαν, έχει ήδη χαράξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς, με τελικό και αμετακίνητο προορισμό μας τη λύτρωση της πολύπαθης πατρίδας μας. Η ελάχιστη οφειλή απέναντι στους νεκρούς της Επτακώμης, αλλά και όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την προστασία της δημοκρατίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της πατρίδας μας, επιτάσσει την αδιάλειπτη συνέχιση του αγώνα μας με τρόπο όμως σύγχρονο, τεκμηριωμένο και πειστικό που να ξεπερνά την εύλογη κόπωση που έχει προκαλέσει σε δικούς και ξένους η άγονη παρέλευση του χρόνου.

Τιμώντας σήμερα όλους αυτούς που έπεσαν υπέρ πατρίδος αλλά και αυτούς των οποίων η τύχη αγνοείται, ανατρέχουμε στην ιστορία μας και καλούμαστε αυτοκριτικά να κάνουμε τον δικό μας απολογισμό, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας για τα τραγικά εγκλήματα αλλά και τα μοιραία λάθη που σημάδεψαν την πατρίδα. Ας μη λησμονούμε ότι η τραγωδία του 1974 ήταν η αναπόδραστη συνέπεια του εθνικού και αδελφοκτόνου διχασμού. Γι’ αυτό ας μην σπεύδουμε αβασάνιστα να αναζητούμε διαρκώς άλλους για να επιρρίψουμε σε αυτούς τις δικές μας ασήκωτες ευθύνες, όσο εμείς οι ίδιοι, άβουλοι και μοιραίοι, παραμένουμε εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο των παθών και των λαθών μας, ανίκανοι να υψώσουμε το βλέμμα μας σε ό,τι θα μπορούσε να αποτελεί όχι μια ανέξοδη πατριωτική ρητορεία, αλλά μια επώδυνη πλην όμως ιστορικά αναγκαία και καθαρτήρια πράξη αυτογνωσίας και αυτοκριτικής. Δεν είναι αρκετός ο έπαινος στους ήρωές μας, απαιτείται και μια στάση ζωής με ευθύνη που θα αποδεικνύει στην πράξη ότι η αυτοθυσία τους δεν πήγε χαμένη.

Αυτές τις ώρες οφείλουμε να αναλογιστούμε το ανεκπλήρωτο χρέος μας προς την πατρίδα. Να διαφυλάξουμε τη μνήμη και την καθαρότητα της ιστορίας μας και να αναχαιτίσουμε όψιμες προσπάθειες πλαστογράφησης και παραχάραξής της.

Η ιστορία και η αδυσώπητη κρισιμότητα των καιρών επιτάσσουν όπως ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και ορθώσουμε το ανάστημα και το φρόνημά μας απέναντι στις σημερινές δοκιμασίες που περνά ο τόπος μας. Ανεξαρτήτως πολιτικών θέσεων και επιλογών, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις ενωμένοι, αναχαιτίζοντας τις τουρκικές επιβουλές και αξιοποιώντας τις νέες ευκαιρίες που διαγράφονται στον εθνικό μας ορίζοντα.

Ετούτες τις πικρές μέρες της μνήμης και της οδύνης είναι ευκαιρία να διατρανώσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι η ένταση της οικονομικής κρίσης δεν θα κάμψει την πίστη και τη θέλησή μας για ένα καλύτερο αύριο. Ότι οι πρόσκαιρες δοκιμασίες δεν θα αλλοτριώσουν το φρόνημά μας και δεν θα μας καταστήσουν ευάλωτους σε αθέμιτες πιέσεις και απαράδεκτους εκβιασμούς. Οφείλουμε να ανοίξουμε νέους ορίζοντες δράσης και να θωρακίσουμε την πατρίδα μας απέναντι σε προκλήσεις, κινδύνους και απειλές. Να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα σεμνότητας, αλλά και αξιοπρέπειας, ότι δεν θα λυγίσουμε και δεν θα καμφθούμε, μέχρι τελικά να νικήσουμε.

Αισθάνομαι την ανάγκη να διατρανώσω την αποφασιστικότητα της Κυβέρνησης αλλά και του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας να μην ενδώσουμε στις προκλήσεις και απειλές της Τουρκίας και να μην υποχωρήσουμε σε αθέμιτες πιέσεις. Εμείς αξιοποιούμε μεθοδικά την ιστορική χρονική και πολιτική συγκυρία. Θωρακίζουμε την πατρίδα μας οικοδομώντας ένα ισχυρό πλέγμα συμμαχιών, ένα τόξο πολιτικής και στρατηγικής ασφάλειας που ανοίγει νέους εθνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς ορίζοντες.

Οι στιγμές είναι δύσκολες αλλά, όπως έλεγε και ο Γέρος του Μωριά, η μεγάλη και σεμνή εκείνη μορφή του αγώνα της Παλιγγενεσίας, ο Θεόδωρος Κολοκοκτρώνης, «η ώρα η πιο σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυκτός, είναι η ώρα που σιμώνει το φως της ημέρας».

Ας μη σκιαζόμαστε, λοιπόν, στα σκότη. Και τούτο το σκοτείνιασμα ξημέρωμα θα φέρει, αν το κλείσουμε βαθιά μέσα μας κι αν το κάνουμε φάρο ελπίδας. Ας έχουμε πίστη στον Θεό και στις αστείρευτες δυνάμεις της γενιάς μας και της ιστορίας μας.

Ας αποτελέσει η θυσία των παλικαριών μας πρόσταγμα εγρήγορσης, πυξίδα ενότητας και κοινής στράτευσης για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και η ηρωική μορφή τους ας γιγαντώνει τη θέλησή μας για έντιμο αγώνα για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την προοπτική της πατρίδας μας».