mtcw


Με βαθιά συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι στον ιερό τούτο χώρο, για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους αθάνατους ήρωες της Αναρίτας, τον Λαμπριανό Χριστοφή, τον Αντρέα Γεωργίου, τον Αντρέα Λουκά, τον Γεώργιο Στόκκο και τον Ροδοσθένη Αλεξάνδρου.

Στην πορεία κάθε λαού, σε κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που με τις πράξεις τους αναδεικνύονται. Ξεχωρίζουν για το μεγαλείο της ψυχής, τα ιδανικά, τις αξίες και την αυτοθυσία τους. Τέτοιοι διαλεκτοί άνθρωποι υπήρξαν οι πέντε ήρωες που τιμούμε σήμερα.

Το νησί μας, αποτελούσε πάντοτε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους εκάστοτε ισχυρούς στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και γνώρισε πολλούς κατακτητές. Ο μαρτυρικός λαός μας κλήθηκε πολλές φορές να προασπίσει ή να απελευθερώσει τα πάτρια εδάφη, από επίδοξους και αδίστακτους κατακτητές, τόσο στο μακρινό παρελθόν όσο και στη νεότερη και σύγχρονη περίοδο της ιστορίας μας.

Οι ΄Ελληνες της Κύπρου πολέμησαν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί πίστευαν στην ελευθερία των λαών και στη δημοκρατία. Αλλά και γιατί πίστεψαν σε ψεύτικες υποσχέσεις για τη δική μας αυτοδιάθεση. Κάτι που ποτέ δεν δόθηκε. Γι’ αυτό και διεκδικήθηκε το 1955.

Ο αγώνας του 1955 – 59 ήταν ένας λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στην πανίσχυρη αποικιοκρατική δύναμη της Βρετανίας, η οποία αρνείτο να αναγνωρίσει το δικαίωμα της ελευθερίας και να παραχωρήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό.

Το 1960 η Κύπρος κατάφερε, μέσα από πολλές δυσκολίες, να αποκτήσει την ανεξαρτησία της, με πρώτο πρόεδρο τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο.

Όμως, οι διακοινοτικές συγκρούσεις, που άρχισαν από το 1963, και η ίδρυση παράνομων οργανώσεων που δρούσαν ενάντια στο νόμιμο κράτος αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ειρηνική πορεία του νησιού. Αποκορύφωμα, υπήρξε το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ στις 15 Ιουλίου 1974 και η τουρκική εισβολή που ακολούθησε, στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου.

Συμπληρώνονται φέτος 37 χρόνια από το τραγικό καλοκαίρι του 1974, που έχει καταγραφεί στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία ως η πιο μελανή της σελίδα. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι, οι διακόσιες χιλιάδες συμπατριώτες μας που έγιναν πρόσφυγες, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 37% των εδαφών μας, ο εποικισμός και η λεηλασία της κατεχόμενης γης μας, καθορίζουν το σκηνικό της κυπριακής πραγματικότητας.

Η απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους ήρωες μας είναι επιβαλλόμενο χρέος γιατί αυτοί στις κρίσιμες και δύσκολες ώρες του τόπου, πίστεψαν στην ελευθερία και πολέμησαν, για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και να έχουμε το δικαίωμα να ατενίζουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, σήμερα τιμούμε τον ήρωα

Λαμπριανό Χριστοφή, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αναρίτα. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στις τάξεις του αγγλικού στρατού και υπηρέτησε ως απλός στρατιώτης όπως πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας ενάντια στον φασισμό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μία ηρωική μάχη και εκτελέστηκε με άλλους συντρόφους του. Τάφηκε κάπου στην Ιταλία.

Η συμμετοχή αλλά και οι απώλειες της Κύπρου στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αναλογικά από τις μεγαλύτερες μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων, κάτι που από πολλούς ίσως αγνοείται.

Τιμούμε τον ήρωα Αντρέα Γεωργίου, που γεννήθηκε στην Αναρίτα, και εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ σε πολύ νεαρή ηλικία. Στις 30 Οκτωβρίου 1956 έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του γενέτειρα, στην προσπάθεια του να στήσει ενέδρα με χειροβομβίδες στους Άγγλους. Η ψυχή όμως του νεαρού ήρωα, θα παραμείνει για πάντα αθάνατη, να θυμίζει σε όλους το χρέος μας προς την πατρίδα.

Τιμούμε τον Αντρέα Λουκά, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αναρίτα. Την περίοδο της Τούρκικης Ανταρσίας ήταν αστυνομικός και στις 6 Φεβρουαρίου 1964 σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας από Τούρκους στο χωριό Άγιος Σωζόμενος.

Τιμούμε τον Γεώργιο Στόκκο, επίσης, από την Αναρίτα, ο οποίος έζησε στην Λευκωσία. Δείχνοντας την ιδιαίτερη αγάπη που έτρεφε προς την πατρίδα εντάχθηκε στις νόμιμες ομάδες του κράτους και αγωνίστηκε για υπεράσπιση της πατρίδας την περίοδο της τουρκανταρσίας. Σκοτώθηκε σε μάχη στην γραμμή αντιπαράθεσης στις 6 Απριλίου 1964.

Τέλος τιμούμε σήμερα, τον Ροδοθένη Αλεξάντρου που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αναρίτα. ΄Οταν εκδηλώθηκε το προδοτικό πραξικόπημα, ο Ροδοσθένης μαζί με άλλους αντιστασιακούς ξεκίνησαν από την Πάφο προς την Λεμεσό για να ενισχύσουν τις νόμιμες ομάδες ενάντια στο πραξικόπημα για αποκατάσταση της έννομης τάξης. Πριν φτάσουν στη Λεμεσό κοντά στο Κολόσσι άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από δολοφονικές σφαίρες.

Το μνημείο των πέντε ηρώων, που ανεγέρθηκε δίπλα από την εκκλησία που βρισκόμαστε σήμερα, θα θυμίζει σε όλους τη θυσία τους αλλά και το δικό μας χρέος για συνέχιση του αγώνα τους, μέχρι την τελική δικαίωση. Μαζί με τους πέντε ήρωες της Αναρίτας, μνημονεύουμε και τιμούμε ταυτόχρονα και όλους τους ήρωες της δημοκρατίας και της ελευθερίας της Κύπρου. Τους τιμούμε και ταυτόχρονα κάνουμε μια νοερή διαδρομή στην πρόσφατη ιστορία της πατρίδας μας. Μια ιστορία γεμάτη από ηρωικά γεγονότα, αλλά και από προδοσίες, ανατροπές και εγκλήματα.

Οφείλουμε να θυμούμαστε όλα αυτά τα γεγονότα, γιατί η πατρίδα μας παραμένει ακόμα ημικατεχόμενη. Οφείλουμε να τα θυμόμαστε γιατί οι αγώνες και οι θυσίες των παιδιών της Κύπρου παραμένουν ακόμα αδικαίωτες και γιατί ο αγώνας συνεχίζεται.

Οφείλουμε να τα θυμούμαστε, για να κτίσουμε τη λαϊκή ενότητα, που σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι απολύτως αναγκαία για την εθνική μας επιβίωση. Μια ενότητα που για να είναι ουσιαστική θα πρέπει να θεμελιωθεί σε κοινούς στόχους και επιδιώξεις. Μια ενότητα που θα πρέπει να πηγάζει από μια κοινή αντίληψη και κατανόηση των πραγματικών ιστορικών και πολιτικών δεδομένων που προδιέγραψαν τη γένεση και την εξέλιξη του κυπριακού προβλήματος, αλλά και που προδιαγράφουν τις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις του. Αυτές οι εξελίξεις όπως διαμορφώνονται σήμερα επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε αυτή την ενότητα, μακριά από αχρείαστες αντιπαραθέσεις και απόλυτες θέσεις, για να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στον πλούτο του τόπου μας, να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση για να φέρουμε την ανάπτυξη και ευημερία του λαού μας αλλά και να ενισχύσουμε την κρατική μας οντότητα μέσα από την Προεδρία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.

Οι προσπάθειες του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια κινούνται προς την πολυπόθητη λύτρωση του νησιού μας, για τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, για επανένωση του εδάφους, του λαού και των θεσμών του νησιού. Προς μια λύση που θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων. Μια λύση κοινά αποδεκτή, στο πλαίσιο που καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979. Βασικά όπλα στον αγώνα μας για δικαίωση είναι οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου, τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και οι αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με την ευχή και την ελπίδα για μια ελεύθερη Κύπρο, αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής στα ηρωικά παλικάρια που έχασαν τη ζωή τους, προσβλέποντας σε ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο και το λαό μας.

Λαμπριανέ Χριστοφή, Αντρέα Γεωργίου, Αντρέα Λουκά, Γεώργιε Στόκκο Ροδοσθένη Αλεξάνδρου, ας είναι αιωνία η μνήμη σας.