mtcw




Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα που απευθύνω τον σημερινό χαιρετισμό στην τελετή τοποθέτησης Τιμητικής Πλάκας "Φιλοξενηθέντων Παιδιών στην Ελλάδα 1974-1979".

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης Αθανάσιος Α’, με τηλεγράφημά του προς τον Προεδρεύοντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, γνωστοποίησε την πρόθεσή του για τη φιλοξενία 500 μαθητών Δημοτικής Εκπαίδευσης.  Ακολούθως, ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κυβέρνησης καθώς επίσης και το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών Ελλάδος, με την παράκληση να δοθούν οι σχετικές οδηγίες για υλοποίηση της προσφοράς του.

Τον δρόμο που άνοιξε ο Μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης ακολούθησαν ο Οργανισμός Πρόνοιας, το Κολλέγιο Αθηνών, ο Εμπορικός Σύλλογος Ξάνθης, η Τεκτονική Στοά Πατρών, η Ιερά Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου στην Κρήτη, η Ιερά Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Ο κατάλογος των προσφορών που έφταναν στο Υπουργείο Παιδείας ήταν μακρύς και ατελείωτος. Το Υπουργείο Παιδείας δεχόταν αιτήσεις από γονείς και ήταν υπεύθυνο για την πραγμάτωση της ασφαλούς μετάβασης στην Ελλάδα, των μαθητών και μαθητριών ηλικίας 6-17 χρόνων.

Μέσω του Υπουργείου Παιδείας πραγματοποιήθηκαν τέσσερις αποστολές, οι οποίες αναχώρησαν από το Νέο Λιμάνι Λεμεσού ως εξής:

21/9/1974 με το πλοίο «ΠΑΤΡΑ»
7/10/1974 με το πλοίο «ΠΑΤΡΑ»
15/10/1974 με το πλοίο «ΟΙΝΟΥΣΑΙ»
26/10/1974 με το πλοίο «ΑΔΩΝΙΣ»

Αν και τα παιδιά δεν συνοδεύονταν από τους γονείς τους, εντούτοις οι αποστολές συνοδεύονταν από εκπαιδευτικούς. Με επικεφαλής τον Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης Αμμοχώστου Τάκη Χριστοδουλίδη και τον Διευθυντή Α’ Δημοτικής Εκπαίδευσης Ελπιδοφόρο Γιάγκου. Επίσης, η δεύτερη αποστολή συμπεριλάμβανε παιδιά για τα οποία οι αιτήσεις έγιναν μέσω της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και συνοδός των συγκεκριμένων παιδιών ήταν ο τότε Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Καλλίνικος.

Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών φιλοξενήθηκε σε ιδρύματα σε ολόκληρη την επικράτεια της Ελλάδος. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες περιοχές όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κομοτηνή, Ιωάννινα, Μεσολόγγι, Βόλος, Πάτρα, Ζάκυνθος, Τρίπολη, Κρήτη, Χίος και φυσικά την Ηλεία, όπου εκεί συναντάμε τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών σε ανάδοχες οικογένειες.

Αρκετά παιδιά, μέσα από την αναδοχή, αποκόμισαν ωραίες αναμνήσεις και κατάφεραν να δημιουργήσουν διαχρονικές σχέσεις με τα μέλη των οικογενειών αυτών.

Ενώ, αρχικά, η ιλοξενία των παιδιών είχε διάρκεια ενός σχολικού έτους (1974-1975), εντούτοις μεγάλος αριθμός παιδιών παρέμεινε για να συνεχίσει τη φοίτησή του στα Ελληνικά σχολεία και την επόμενη χρονιά (1975-1976).  

Επίσης, υπήρξαν παιδιά τα οποία, μετά τον επαναπατρισμό τους, επέλεξαν να επιστρέψουν εκ νέου στην Ελλάδα και κυρίως στις οικογένειες όπου φιλοξενήθηκαν. Κυπριόπουλα εξακολουθούσαν να φοιτούν σε Ελληνικά σχολεία αξιοποιώντας τις προσφορές προς το Υπουργείο Παιδείας μέχρι τον Ιούνιο το 1979.

Με βάση τα αρχεία του Υπουργείου Παιδείας αλλά και την έρευνα που ακολούθησε, πέραν των 2.000 παιδιών φιλοξενήθηκαν στην Ελλάδα κατά τη σχολική χρονιά 1974-1975. Υπήρχαν περιπτώσεις που οικογένειες εκτοπισθέντων μετέβησαν στην Ελλάδα και φιλοξενήθηκαν από τοπικές Αρχές, ο ακριβής αριθμός των παιδιών παραμένει άγνωστος μέχρι και σήμερα.

Η φιλοξενία των παιδιών στην Ελλάδα και η αναδοχή των 456 μαθητών και μαθητριών από την Ιερά Μητρόπολη Ηλείας ήταν επακόλουθο της τουρκικής εισβολής του 1974 και αποτελεί πράξη συμπαράστασης των Ελλαδιτών προς την αιμάσσουσα Κύπρο μας.

Μέσα από το ιστορικό αυτό γεγονός πηγάζει η ανιδιοτελής αγάπη, η προσφορά, η αλληλεγγύη, περιγράφοντας μία κοινωνία μισό αιώνα πριν, που δυστυχώς, όσο υπάρχουν πόλεμοι παραμένει πάντα επίκαιρη για τα διδάγματα και τα μηνύματα που στέλνει τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ατομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.

 Σας ευχαριστώ.