Με ιδιαίτερη συγκίνηση βρίσκομαι απόψε μαζί σας στα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας του Δήμου Ακανθούς για να προστρέξουμε νοσταλγικά σε θύμισες της αγαπημένης κωμόπολης και να φωνάξουμε μαζί ότι όχι μόνο δεν έχουμε ξεχάσει, όχι μόνο δεν έχουμε λησμονήσει, αλλά οι αναμνήσεις αδιάλειπτα θρέφουν το δέντρο του πόθου της επιστροφής.
Με την ευκαιρία της έκθεσης φωτογραφίας που εγκαινιάζουμε, ο νους και ο λογισμός όλων μας γυρνά στην εδώ και τέσσερις δεκαετίες σκλαβωμένη Ακανθού. Προικισμένη απλόχερα από τον Δημιουργό, με πευκόφυτα βουνά και δαντελωτές, στολισμένες με κρόκους, αθάνατα και κάθε λογής φυτά παραλίες της, με το ειδυλλιακό σμίξιμο του βουνού και της θάλασσας, η Ακανθού παραμένει ολοζώντανη στη μνήμη και στις καρδιές μας. Τα χρώματα και τα αρώματα του κυκλάμινου, της παπαρούνας και της ανεμώνας, ζωντανεύουν απόψε και μέσα από τις τόσο όμορφες εικόνες, ξεπετάγονται ανέμελες μνήμες χαράς.
Ακολουθώντας τα αχνάρια των αναμνήσεων μας, η εκκλησία του Χρυσοσώτηρος αλλά και τα 21 ξωκλήσια της Ακανθούς, δείγμα του ιστορικού και πολιτισμικού της πλούτου αλλά και της θρησκευτικής ευλάβειας των κατοίκων, στέκονται ακόμα περήφανα περιμένοντας καρτερικά τους κατοίκους να αναβιώσουν έθιμα και παραδόσεις. Προσκυνούμε νοερά στον περικαλλή ναό του Χρυσοσώτηρος και προσευχόμαστε ο Θεός να συντμήσει τον χρόνο της δοκιμασίας μας και να μην αργήσει η άγια μέρα της λευτεριάς και της επιστροφής.
Ταξιδεύουμε νοερά στην κατεχόμενη γη μας, τη γη που αντιστάθηκε σε κατακτητές κατά την μακραίωνη ιστορία της και που σήμερα φυλάει ακοίμητη τις Θερμοπύλες της δικής μας συνείδησης. Σαράντα χρόνια μετά και εμείς πεισματικά πολεμούμε τη λήθη. Οι μνήμες που αποτελούν φωνή αφύπνισης και συνέγερσης, ξυπνούν σήμερα σαν προσκλητήριο ευθύνης και επιστροφής, για να θυμίσουν στον καθένα μας το χρέος του συνεχούς και αδιάλειπτου αγώνα, με στόχο τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας.
Παρά τη βίαιη και συστηματική βεβήλωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ακανθούς, συνεπεία της τουρκικής εισβολής του 1974 και της παράνομης κατοχής, παρά τη σύληση των εκκλησιών μας, παρά τις προσπάθειες για διαγραφή του ελληνικού και χριστιανικού χαρακτήρα των κατεχόμενων περιοχών, εμείς μαζευτήκαμε απόψε εδώ για να φωνάξουμε ότι «η γη δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν». Η ιστορία δεν παραγράφεται και οι μνήμες δεν σβήνουν. Ο λαός μας αρνείται να συμβιβαστεί με τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής, αρνείται να αφήσει τις μνήμες να ξεθωριάσουν.
Σαράντα χρόνια κατοχής και παραβίασης κάθε αρχής δικαίου από τις κατοχικές δυνάμεις είναι ήδη πολλά. Η υιοθέτηση του κοινού ανακοινωθέντος, για την οποία κάποιοι βιάστηκαν να ξιφουλκήσουν και να επιστρατεύσουν βαρείς και αχρείαστους χαρακτηρισμούς, δεν αποτελεί το τέλος αλλά την αρχή μιας μακράς και επίπονης διαδικασίας. Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι της ιστορικής πρόκλησης και με πίστη στο Θεό και στις δυνάμεις μας να προσέλθουμε στις συνομιλίες με αμετάθετο τελικό στόχο την απαλλαγή της πατρίδας μας από το 40χρονο βάρος της τουρκικής κατοχής και την αποκατάσταση της ενότητας του κράτους και του λαού. Επιδίωξή μας είναι η εξεύρεση μιας λειτουργικής λύσης που θα παρέχει τη δυνατότητα συνύπαρξης, συνδημιουργίας και ευημερίας στα πρότυπα ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους που κατοχυρώνει και σέβεται ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Μια λύση, για το περιεχόμενο της οποίας νηφάλια και τελεσίδικα θα κληθεί να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός.
Στην προσπάθεια αυτή πρέπει να πορευτούμε ενωμένοι, αδιάσπαστοι, απαλλαγμένοι από αισθήματα φανατισμού, εμπάθειας και μικροψυχίας ώστε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τη γνώση και την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος. Στη σημαντική αυτή για το μέλλον της πατρίδας μας στιγμή, οφείλουμε πάνω από όλα να προσέλθουμε χωρίς φοβικά σύνδρομα, χωρίς ηττοπαθείς λογικές και χωρίς συμπλέγματα μειονεξίας ή κατωτερότητας. Οφείλουμε να επιδείξουμε έμπρακτα ανεκτικότητα, αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό στη διαφορετικότητα των απόψεων που διατυπώνονται, στοιχεία που είναι δείκτες ποιότητας και δημοκρατίας σε μια κοινωνία. Εξάλλου αυτό που έχει τελικά αξία είναι η δημοκρατία των διαφωνούντων και όχι η δημοκρατία των συμφωνούντων. Αρκεί η διαφωνία να κατατίθεται όχι με εμπάθεια αλλά με την κοσμιότητα που προάγει τον πολιτικό πολιτισμό και την ενότητα του λαού μας.
Καταλήγοντας θα ήθελα να εκφράσω τη συγκίνησή μου για τη συμμετοχή μου στην αποψινή εκδήλωση. Και παράλληλα να απευθύνω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους συντελεστές της. Στον Δήμαρχο και στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Ακανθούς, στον Πρόεδρο και τα Μέλη Κοινοτικού Συμβουλίου Ορμήδειας, στον ιερέα, τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου Ορμήδειας, για την αξιέπαινη πρωτοβουλία τους να διοργανώσουν την έκθεση που εγκαινιάζουμε απόψε, με στόχο να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη, τη συνείδηση, την προοπτική και την ελπίδα.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να εκφράσω την ευχή μου οι επόμενοι μήνες να είναι λυτρωτικοί για τον τόπο και το λαό μας. Να ανοίξει ο δρόμος για μια βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού και να αρχίσουμε να μπαίνουμε σε μια σταθερή πορεία ανάκαμψης της οικονομίας μας.
Εύχομαι σε όλους κάθε καλό και σύντομη επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες.