mtcw


Είναι με αισθήματα χρέους και τιμής, αλλά και δικαιολογημένης υπερηφάνειας, που συγκεντρωθήκαμε στον ιερό αυτό χώρο για να τιμήσουμε τον Πλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου, ο οποίος στις 11 Ιουλίου του 2011 θυσίασε τη ζωή του πιστός στο χρέος προς την πατρίδα.

Η θυσία του, μαζί με εκείνη των άλλων ηρώων της φονικής έκρηξης στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» του Μαρί, προκάλεσε αβάσταχτο πόνο σε όλους, και μαζί καίρια και σοβαρά ερωτήματα για τις ευθύνες της Πολιτείας και τις ενέργειες και παραλείψεις των τότε διοικούντων.

Διερωτόμαστε ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά: Πώς είναι δυνατό να αφέθηκε να συμβεί μια τέτοια τραγωδία; Πως είναι δυνατό άξιοι και ευσυνείδητοι αξιωματικοί, ναύτες και πυροσβέστες να χάνουν ξαφνικά και τόσο άδικα τη ζωή τους, θύματα μιας έκρηξης που σημάδεψε ανεξίτηλα τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες άλλων;

Οι μνήμες είναι νωπές, τα συναισθήματα παραμένουν τα ίδια:  Η τραγωδία στο Μαρί δεν μπορεί με τίποτα να ξεχαστεί. Δεν είναι μόνο ο άδικος χαμός τόσων ανθρώπων και η μεγάλη καταστροφή που έφερε μαζί της η έκρηξη. Είναι και το τεράστιο βάρος στις συνειδήσεις μας ως μελών μιας κοινωνίας που ανέχτηκε και άφησε να ανδρωθούν καταστάσεις οι οποίες έφεραν τον όλεθρο και την καταστροφή.

Ναι, έχουμε και εμείς ως λαός τις ευθύνες μας. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε ποτέ, ούτε η μνήμη των 13 ηρώων να λησμονηθεί, ούτε και οι πράξεις και οι παραλείψεις, καθώς και η εγκληματική ολιγωρία και αμέλεια των τότε διοικούντων να διαγραφούν. 

Συγκεντρωμένοι σήμερα, εδώ στον ιερό ναό του Αγίου Κυριάκου στο Κίτι, μνημονεύουμε ειδικά τον ήρωα Πλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου, ο οποίος έχαιρε από τα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας του της μεγάλης εκτίμησης και της αναγνώρισης των ανωτέρων του, όπως και των υφισταμένων του,  ως πρότυπου φιλοπατρίας και αφοσίωσης στο καθήκον και την αποστολή του. Αλλά, ακόμα, και ανιδιοτέλειας και ανθρωπιάς στις σχέσεις του με τα άλλα στελέχη της Εθνικής Φρουράς, καθώς και μεγάλης αγάπης προς την οικογένεια του.

Γεννημένος το 1966 στην κατεχόμενη Αγία Τριάδα της Καρπασίας, όπου και παρέμεινε για διάστημα δυόμισι χρόνων μετά την τουρκική εισβολή, είχε ως όνειρο να εκπαιδευτεί και να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις μας.  Και το όνειρο του αυτό ευτύχησε να το κάνει πραγματικότητα φοιτώντας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της Ελλάδας.

Όσοι βρέθηκαν κοντά του και τον γνώρισαν, φίλοι και γνωστοί του, αξιωματικοί και ναύτες, καθώς και συγχωριανοί του, έτρεφαν προς το πρόσωπο του απεριόριστο σεβασμό, γιατί επρόκειτο για ένα άνδρα με αρχές και ιδεώδη τα οποία υπηρετούσε με μοναδικό ζήλο και αφοσίωση και ήταν γι’ αυτό παράδειγμα προς τους υπολοίπους.

Και φθάνουμε στο θλιβερό ξημέρωμα της 11ης Ιουλίου 2011, όταν ειδοποιήθηκε και έσπευσε, ως Υποπλοίαρχος και Διοικητής της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», να επιληφθεί της πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει στα μοιραία εμπορευματοκιβώτια με τα εκρηκτικά, για τα οποία εννέα μήνες πριν, αφότου ανέλαβε τη διοίκηση της Βάσης, είχε προειδοποιήσει γραπτώς για τη μεγάλη επικινδυνότητα τους όσον αφορά στην ασφάλεια του στρατοπέδου και τις ζωές των αξιωματικών και ανδρών που ήταν υπό την διοίκηση του. 

Η προσπάθεια του αυτή επαναλήφθηκε και στη συνέχεια της διοίκησης του, ωστόσο το μεγάλο κακό για το οποίο προειδοποιούσε ήρθε τελικά εκείνο το μαύρο ξημέρωμα.

Μαζί με το Διοικητή του Ναυτικού, Πλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη, δεν δείλιασε ούτε στιγμή μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο και παρέμεινε αγέρωχος και συνεπής στο καθήκον. Τίμησε την στολή του και πρόσφερε με υψηλό αίσθμα αυτοθυσίας τη ζωή του για να υπερασπίσει την αποστολή του, γνωρίζοντας πως οι ευθύνες βάραιναν τους ώμους άλλων και όχι τους δικούς τους.  Άλλων που δεν τόλμησαν ποτέ να τις αναλάβουν και δείλιασαν και κρύφτηκαν κάτω από τα ερείπια που η ανευθυνότητα και η εγκληματική τους αμέλεια προκάλεσαν.

Μαζί θυσιάστηκαν εκείνο το μαύρο πρωινό ο αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους, ο Κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους, οι Ναύτες Μιλτιάδης Χριστοφόρου, Χριστάκης Χριστοφόρου και Αντώνης Χαραλάμπους, καθώς επίσης και γενναίοι άλλοι άνδρες της Πυροσβεστικής, ο Αρχιλοχίας Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο Αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμής και οι πυροσβέστες Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Ταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου και Αδάμος Αδάμου. 

Άπαντες δήλωσαν παρόντες και αποδείχθηκαν αντάξιοι του ηρωισμού που επέδειξαν και άλλοι συμπατριώτες μας γράφοντας με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα τους στο Πάνθεον των Αθανάτων μας. Δίκαια δε η Πολιτεία, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, έχει ανακηρύξει και τους 13 ως ήρωες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, περιλαμβανομένης της έμπρακτης και τακτικής στήριξης τους.

Αυτή είναι όμως η ελάχιστη τιμή που τους αξίζει και τους οφείλει η Πολιτεία.  Μεγαλύτερη τιμή γι’ αυτούς θα είναι, φέρνοντας ως παράδειγμα τη γενναιότητα και την αυτοθυσία τους, να μην επιτρέψουμε να γίνουν νέα Μαρί, να μην επιτρέψουμε να ξαναζήσει ο τόπος μας τέτοιες τραγωδίες.

Πλοίαρχε Λάμπρου, αδελφέ και ήρωα Λάμπρο,

Είμαστε περήφανοι για σας και είμαστε βέβαιοι ότι ο Ύψιστος έχει ακούσει τις προσευχές μας  και έχει κατατάξει τις ψυχές σας σε σκηνές δικαίων. Γίνατε πρότυπο ανδρείας, ανιδιοτέλειας, και ανθρωπιάς. Πρότυπο φιλοπατρίας και αφοσίωσης στο καθήκον και την αποστολή σας.

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε. Σε αυτά τα χρόνια, το κύριο βάρος των συνεπειών της χωρίς προηγούμενο τραγωδίας το έχουν φυσικά οι οικογένειες των ηρώων. Χωρίς την αγκαλιά και την προστασία του πατέρα και συζύγου και με διαλυμένα τα όνειρα που έκαναν μαζί για τη ζωή, προσπαθούν ακόμα να συνέλθουν από το μεγάλο κτύπημα που τους επεφύλαξε η μοίρα.

Συμπαραστεκόμαστε στην οικογένεια σου και μοιραζόμαστε τον πόνο της αδελφέ ήρωα Λάμπρο. Βάλσαμο σε αυτή τη σκληρή δοκιμασία της συζύγου σου Λουκίας και των αγαπημένων σου παιδιών Νικολέττας και Ανδρέα, είναι η καθολική αναγνώριση της αξιοσύνης σου σαν καλού και αφοσιωμένου οικογενειάρχη, ανδρείου και θαρραλέου αξιωματικού και ενάρετου ανθρώπου με υψηλά ιδεώδη και αρχές, παράδειγμα για όλους εμάς τους υπολοίπους που υποκλινόμαστε στη θυσία και το μεγαλείο της ψυχής σου.

Δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί η θυσία σου.  Έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε ζωντανή, και ως υπόμνηση σε όλους της πραγματικής  έννοιας του χρέους και του καθήκοντος προς την αγαπημένη μας πατρίδα Κύπρο. 

Αιώνια θα παραμείνει  η μνήμη σου.